Nedir Hayat ? Nasıl Hayat ?  Mutlu Hayat ? Mutsuz Hayat ?

Yürümeyi pek severim. Yürürken de düşünmeyi. Ne düşünürüm derseniz yolda gördüğüm herşeyi düşünebilirim.  Bu bazen lüks arabanın içindeki bir kişi olur, bazen gülerek yürüyen biri olur, bazen üstü başı yırtık kimsesiz biri olur. Bazense bu kişilerin tam aksini düşünüp bunlarla karşılaştırırım. Mutluluk bu kişilerde mi?

Aslında insanlık çağlardır bunu sorgulamış belirli ahlaki sistemler, dinler oluşturmuş. Bu ahlaki sistemlerde de amaç insanı mutlu edebilmek. Peki ya ahlaksızlar ya da dinsizler mutsuz mu olacak o zaman? Biraz daha yazalım anlarız.

Lüks arabanın içindeki adam uzaktan pek mutsuz görünmüyorsun hani. Mutluluk sende mi?

Gülerek yürüyen adam yüzün mutlu o halde mutluluk sende mi?

Yırtık pırtık giysili adam, düşünceni çözemedim ama sen mutsuz musun?

 O mevlevi törenlerindeki sema eden derviş, mutluluk sende sanki?


Bir gün boğazın kenarında bir yalının içindeydim. Bu yalı ki uzaktan bakanların hayallerini süsleyen türden bir ev. Birkaç dakika hayranlıkla evi ve manzarayı izledim. Hayranlığım geçti, her şey sıradanlaştı. Mutluluğun bu yalıda oturmadığını sezdim.
Demek ki o lüks arabada da mutluluk yoktur.

Küçük Bir Hikayedeki Sultan Ahmet-Ayasofya İkilemi

Adı duyulmamış bir yazarın adı duyulmamış bir hikayesi geçti elime. "Gel Gör Beni Yol Neyledi". Evet hikayenin ismi sizin de farkettiğiniz üzere Yunus'un "gel gör beni aşk neyledi" ilahisine bir gönderme.
Gerçeği ya da hayatın ta kendisini bulmak için Avrupa'dan  Hindistan'a  yürüyerek giden, yolda karşılaştığı şeylerden çok etkilenip aradığı gerçeği bulan bir adamın hikayesi bu.
Hikayenin bir bölümünde batılı bir anne ve müslüman bir babadan doğma kahramanın İstanbul'a geldiği zaman yaşadığı ikilemi sizlerle paylaşmak istiyorum.

...Edirne’den Türkiye’ye girişimizi hatırlıyorum. Selimiye’yi. Biricik kubbesinin çevresinde dikilen dört minaresiyle bize sanki durun diyordu, başka bir diyara geldiniz, durun ve beni seyredin. Öyle yaptık. Durduk ve belki de saatlerce seyrettik onu. İstanbul’a doğru yürürken uzunca bir süre düşündüm Selimiye’yi. Belki de beni en çok etkileyen yerlerden biri olan İstanbul’un hazırlayıcısıydı o. Yanılmadığımı İstanbul’da dizili onca büyük camiyi görünce anladım. Fakat Sultan Ahmet ve Ayasofya daha önce hiç görmediğim duyguları anlattı bana. Asırlardır birbirini imtihan eden bu iki yapıt beni de sorguya çekmiş gibiydi. Hangisine aittim? Asya’ya mı yoksa bu kentte son bulan Avrupa’ya mı aitim yoksa Boğaz’ın ikisini ayırdığı sulara mı? Bana babamın verdiği isim olan Ömer miyim, yoksa annemin verdiği ad olan Oswald mıyım? İşte bütün bunların cevabı için yürüyorum ben Korkut Dede. Ömer Oswald’ı yürüten şey bir arayış aslında.

...

Anar'ın Yeni Kitabı Geliyor

Eylül ayında İhsan Oktay Anar'ın  "Yedinci Gün" adlı yeni kitabı piyasaya sürülecek. Puslu Kıtalar Atlası, Kitabü'l Hiyel, Efresiyap'ın Hikayeleri ve Suskunlar'ı büyük bir hazla okuduktan sonra Anar'ın yeni kitabını beklemek gibisi yok.

Anar'ın kendine özgü üslubu ve olağanüstü hayal gücü beni çok etkilemişti. O kadar ince bir hayal dünyası oluşturuyor ki insan bu hayallerin gerçek olduğunu düşünüyor. Bunu da espritüel bir dille yapıyor. Onu okumak okuyucuya bir farklılık duygusu tattırıyor. Hiç beklenmedik durumlarla karşı karşıya kalıyorsunuz. Kimi zaman kahkaha atarken kimi zaman da derin düşüncelere kapı aralıyorsunuz.

Böyle bir yazarın yeni kitabını beklemek, büyük bir zevk.